Beton komórkowy jest jednym z najpopularniejszych materiałów budowlanych. Dzięki porowatej strukturze jest jednym z najlepszych izolatorów ciepła. Posiada wiele zalet i przede wszystkim jest tani, jednakże decydując się na niego należy poznać także kilka jego wad.

Składa się z cementu, wapna, kruszywa oraz spulchniacza – zwykle proszku lub pasty aluminiowej. Po wyrośnięciu masy betonowej spulchniacz powoduje uwolnienie się z wnętrza wodoru oraz powstanie licznych pęcherzyków powietrza. Po stwardnieniu masy z elementu wycinane są na wymiar bloczki, które następnie są poddawane procesowi autoklawizacji – poddaniu betonu parze wodnej pod wysokim ciśnieniem oraz wysokiej temperaturze. Proces ten utwardza bloczki.

Beton komórkowy klasyfikuje się jako beton lekki, którego gęstość objętościowa nie przekracza 2000kg/m3. Dostępnych jest kilka odmian: 300,400,500,600,700. Liczby te oznaczają gęstość objętościową w kg/m3, czyli stosunek masy do objętości łącznie z porami. Jest to bardzo istotna cecha betonu komórkowego, gdyż od niej zależą pozostałe jego parametry. Decyduje także o możliwości zastosowania materiału w stosunku do naszych potrzeb. Można to zobrazować w prosty sposób, mianowicie im większa gęstość objętościowa tym mniejsza objętość porów, zatem materiał jest bardziej wytrzymały lecz jest gorszym izolatorem. Inaczej – im mniejsza gęstość objętościowa tym mniejsza izolacyjność akustyczna.

Wytrzymałość na ściskanie jest wprost proporcjonalna do gęstości objętościowej (300…700), zależy także od stanu zawilgocenia elementu, a także od kierunku przeprowadzanej próby zgniatania w stosunku do kierunku wyrostu masy w formie. W związku z powyższym na ściany nośne wewnętrzne gr. 24 cm należy wybierać odmiany co najmniej 500, chodzi tutaj także o zapewnienie odpowiedniej sztywności budynku. Ściany nośne zewnętrzne z bloczków odmiany 400 o gr. 36 cm jako jednowarstwowe z warstwą ocieplenia. Na ściany działowe(nie przenoszące obciążeń) można stosować  odmiany lżejsze, pamiętając przy tym, że izolacyjność akustyczna takich ścian będzie niestety gorsza.

Pod względem izolacyjności cieplnej beton komórkowy wypada świetnie. Mur z betonu komórkowego odmiany 500 na zaprawie cementowo wapiennej ma współczynnik przewodzenia ciepła wynoszący około 0,25 W/mK. Taki sam mur z cegły ceramicznej pełnej ma wspołczynnik przewodzenia ciepła 0,77 W/mK. Mur z betonu komórkowego odmiany 500 na zaprawie klejącej – 0,17W/mK.

Beton komórkowy  powoli oddaje zakumulowane w sobie ciepło, co zapewnia komfort cieplny pomieszczeń poprzez utrzymanie stałej temperatury bez względu na porę roku i warunki panujące na zewnątrz budynku. Dom z betonu komórkowego chroni nas zimą przed oziębieniem a latem przed przegrzaniem. Panują w nim optymalne warunki cieplno wilgotnościowe; nie jest ani za sucho ani za wilgotno. Taki mikroklimat jest wynikiem paro przepuszczalności betonu komórkowego –  pochłania  nadmiar pary znajdującej się w powietrzu pomieszczenia a oddaje ją gdy w pomieszczeniach jest sucho. Dlatego właśnie mówi się, że ściany z betonu komórkowego oddychają.

Z badań przeprowadzonych po powodzi  1997 roku wynika, że beton komórkowy jest odporny na działanie pleśni, bakterii i grzybów. Do innych parametrów pozytywnych betonu można także zaliczyć jego mrozoodporność, ognioodporność, trwałość i łatwość obróbki. Ponadto ściany z betonu komórkowego wykonuje się łatwo, szybko i tanio.

Wady betonu komórkowego

Tekst ten nie jest reklamą betonu komórkowego, zatem trzeba też wspomnieć o jego wadach. Kruchość betonu powoduje duże ryzyko uszkodzeń materiału podczas transportu. Wszelkie naprawy takich uszkodzeń zwykłymi zaprawami cementowo-wapiennymi będą obniżać korzystne parametry tego materiału. Beton komórkowy jest także nasiąkliwy, co wiąże się z tym, że należy go chronić przed nadmiernym zawilgoceniem, które pogarsza jego właściwości, a także obniża mrozoodporność. Przed wbudowaniem, bloczki powinny być poprawnie składowane na placu budowy – z reguły wystarcza staranne przykrycie. Warstwy zewnętrzne ścian z betonu komórkowego, w przypadku braku warstwy osłonowej ( z materiału o małej nasiąkliwości) należy szybko tynkować, natomiast pomieszczenia wewnętrzne powinny być dobrze wentylowane.

Z pewnością dużym mankamentem jest jego izolacyjność akustyczna. Jak wyżej napisałem, jest to spowodowane porowatą strukturą. Ściany zewnętrzne są z reguły „doposażone” warstwą izolacji, która akustykę poprawia, jednakże zanim zdecydujemy się zastosować beton komórkowy na ściany działowe warto się zastanowić. Choć zachęcający jest fakt, że ściany działowe z betonu komórkowego wykonuje się bardzo szybko i łatwo ( ze względu na duże gabaryty bloczków) to tam gdzie zależy nam na dobrym wyciszeniu pomieszczeń wybierzmy inny materiał np. ceramiczny.

Często można przeczytać, iż wadą betonu komórkowego jest niewielka wytrzymałość na ściskanie. Uważam, że takie stwierdzenie jest na wyrost, gdyż materiał ten w wyższych odmianach z całą pewnością przenosi wszelkie obciążenia spotykane w budownictwie jednorodzinnym przypadające na ściany nośne.

Podsumowując, beton komórkowy jest materiałem godnym uwagi. Jak każdy materiał posiada zalety i wady, w tym przypadku z przewagą zalet, które spowodowały jego bardzo szybki rozwój na świecie. Jako materiał na ściany nośne można go śmiało polecić. W przypadku ścianek działowych, tam gdzie nie zależy nam na dobrym wyciszeniu także.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.